تندیس چیست؟

تندیس چیست؟

تندیس چیست؟

تندیس در بسیاری از فرهنگ ها از پیش از تاریخ تا به امروز ساخته شده است. قدیمی ترین مجسمه شناخته شده که مربوط به حدود 30،000 سال پیش است. مجسمه ها نشان دهنده افراد و حیوانات مختلف ، واقعی و اسطوره ای است. بسیاری از مجسمه ها در مکان های عمومی به عنوان هنر عمومی قرار داده شده است . بلندترین مجسمه جهان، مجسمه وحدت ، 182 متر (597 فوت) ارتفاع است و در نزدیکی واقع سد نارمادا در گجرات ، هند .

رنگ:

مجسمه های باستانی اغلب سطح برهنه موادی را که ساخته شده اند نشان می دهند. به عنوان مثال بسیاری از افراد هنر کلاسیک یونان را با مجسمه های مرمر سفید مرتبط می کنند ، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد بسیاری از مجسمه ها با رنگ های روشن نقاشی شده اند.  بیشتر رنگ با گذشت زمان از بین رفته است. بقایای کوچک هنگام تمیز کردن برداشته شد. در برخی موارد ردپای کوچک باقی مانده است که می توانند شناسایی شوند. نمایشگاه مسافرتی با 20 ماکت رنگی از آثار یونانی و رومی ، در کنار 35 مجسمه و نقش برجسته اصلی ، در سال 2008 در اروپا و ایالات متحده برگزار شد . همچنین ، مجسمه های قرون وسطایی معمولاً نقاشی می شدند که برخی هنوز رنگهای اصلی خود را حفظ می کنند. رنگ آمیزی مجسمه ها در دوره رنسانس متوقف شد ، زیرا مجسمه های کلاسیک حفر شده ، که رنگ آمیزی خود را از دست داده بودند ، به عنوان بهترین مدل ها در نظر گرفته شدند.

دوره های تاریخی :

ماقبل تاریخ:

پیکر کوچک Löwenmensch از سوابی رشته کوه های آلپ در آلمان از قدیمی ترین تندیس شناخته شده در جهان (آن است که کمی بیش از یک پا بلند) است، و مربوط به تاریخ به 30،000-40،000 سال پیش است. ونوس Hohle فلس ، از همان منطقه، تا حدودی بعد. از خاور نزدیک باستان ، سنگ بیش از حد زندگی Urfa Man از ترکیه مدرن از حدود 9000 سال قبل از میلاد مسیح به دست می آید ، و مجسمه های عین غزال از حدود 7200 سال قبل از میلاد و 6500 سال قبل از میلاد مسیح. اینها از اردن مدرن است، ساخته شده از گچ آهک و نی و تقریباً نیمی از اندازه عمر؛ 15 مجسمه وجود دارد ، برخی با دو سر در کنار هم ، و 15 نیم تنه.

باستان :

مجسمه های مصری که پادشاهان را به عنوان ابوالهول ها نشان می دهند ، از زمان پادشاهی قدیم وجود داشته است ، قدیمی ترین آن برای دجدره (حدود 2500 سال قبل از میلاد) است. قدیمی ترین مجسمه فرعون موقت از زمان سلطنت سنووسرت اول ( درگذشته 1950 پیش از میلاد) و موزه مصر ، قاهره است. پادشاهی میانه مصر (با شروع در حدود 2000 پیش از میلاد) شاهد رشدمجسمه های بلوک که پس از آن به دوره بطلمیوسی (حدود 300 سال قبل از میلاد) معروف ترین شکل تبدیل شد .نقطه کانونی ویلا یا فضای اصلی اصلی یک معبد رومی یا یونانی مجسمه ایزد خدایی بود که به آن اختصاص یافت. در معابد اصلی اینها می توانند چندین برابر اندازه زندگی باشند. سایر مجسمه های خدایان ممکن است در امتداد دیوارهای جانبی دارای موقعیتهای فرعی باشند.قدیمی ترین مجسمه یک خدایی در رم ، مجسمه برنز Ceres در سال 485 قبل از میلاد بود.  قدیمی ترین مجسمه در رم اکنون مجسمه دیانا در Aventine است . برای یک سیاستمدار یا بازرگان موفق یونانی یا رومی (که مبلغ قابل توجهی برای پروژه های عمومی برای افتخار اهدا کرده بود) ، داشتن یک مجسمه عمومی ، ترجیحاً در تالار محلی یا زمین های یک معبد ، تأیید مهمی از وضعیت بود و این مکان ها  ها پر شدند با مجسمه هایی در تخته سنگها (عموماً کوچکتر از آن که معادل قرن نوزدهم آنهاست).

شگفتی های جهان شامل چندین مجسمه از دوران باستان، با غول رودس و مجسمه زئوس در المپیا در میان عجایب هفتگانه جهان باستان است.

قرون وسطی :

در حالی که مجسمه سازی به طور کلی در هنر قرون وسطای اروپا شکوفا می شد ، مجسمه منفرد یکی از معمول ترین انواع نیست ، به جز چهره های مریم باکره ، معمولاً با کودک ، و جنازه یا بدن مسیح بر صلیب . هر دوی اینها در همه ابعاد تا اندازه زندگی ظاهر می شدند و در اواخر قرون وسطی بسیاری از کلیساها ، حتی در دهکده ها ، گروهی از صلیب را در اطراف صلیب رود وجود داشتند . گرو صلیب در کلن هر دو یکی از اولین و بهترین چهره های بزرگ از مسیح مصلوب است. با این وجود ، مجسمه های ایستاده ، تمام قد از مقدسین و حاکمان نادر بودند ، اما مجسمه های در حال دراز کشیدن ، از قرن چهاردهم میلادی برای ثروتمندان بسیار متداول بود که در قرون قبل از آرامگاه های سلطنتی رو به پایین گسترش یافت.

در حالی که هنر بیزانس به اشکال مختلف شکوفا می شد ، مجسمه سازی و مجسمه سازی شاهد یک نزول عمومی بودند. اگرچه مجسمه امپراطورها همچنان ظاهر می شدند. نمونه ای از مجسمه ژوستینین (قرن 6) که در میدان وسط از هاگیا سوفیا تا سقوط قسطنطنیه در قرن 15 قرار داشت. بخشی از کاهش مجسمه سازی در دوره بیزانس را می توان به بی اعتمادی به کلیسا در قالب هنر نسبت داد ، با توجه به اینکه این مجسمه را به طور کلی به عنوان روشی برای ساختن و پرستش بت ها می دید .اگرچه ساخت مجسمه مشمول ممنوعیت عمومی نبود ، اما در این دوره به سختی مورد تشویق قرار گرفت.  جاستینین یکی از آخرین امپراطورانی بود که مجسمه ای با ابعاد کامل ساخت ، و مجسمه های سکولار به هر اندازه بعد از شمشیربازی به طور واقعی وجود نداشت . و مهارت هنری برای ساخت مجسمه ها در این روند از دست رفت.

رنسانس :

هنر رنسانس ایتالیا مجسمه ایستاده را به عنوان اصلی ترین شکل هنر رومی برای زنده ماندن معرفی کرد و احیای مجسمه هایی از چهره های مذهبی و سکولار نیز وجود داشت که بیشتر چهره های پیشرو در آن به کمک دوناتلو و میکل آنژ  انجام میشد .

این روندها در هنر باروک شدت گرفت ، هنگامی که هر حاکمی می خواست مجسمه هایی از خود بسازد و کلیساهای کاتولیک پر از انبوهی از مجسمه های مقدسین ، اگرچه پس از مجسمه مذهبی اصلاحات پروتستان تا حد زیادی از کلیساهای پروتستان ناپدید شدند ، با وجود برخی استثنائات در کلیساهای بزرگ آلمانی لوتر. . در عوض ، در انگلیس ، کلیساها پر از بناهای تاریخی بقعه پیچیده بودند ، که مدلهای نهایی آن زیاده رویهای قاره ای از قبیل مقبره های پاپ در رم ، مأمورهای درژ ونیز یا خانواده سلطنتی فرانسه بود.

در اواخر قرن 18 و 19 رشد در تندیس های فضای باز عمومی از چهره های عمومی در تخته سنگها مشاهده شد. و همچنین جستجوها ، از سیاستمداران ، ژنرالها ، مالکین زمین و درنهایت هنرمندان و نویسندگان گرامی داشته می شود. در جنگ جهانی اول ، یادبود جنگ ، که قبلاً غیر معمول بود ، بسیار گسترده شد ، و اینها اغلب مجسمه های سربازان ژنرال بودند.

عصر مدرن:

با شروع کار مایول در حدود سال 1900 ، چهره های انسانی مجسم شده در مجسمه ها شروع به دور شدن از مدارس مختلف رئالیسم کردند.  در دهه 1920 و 1930 مجسمه هایی ظاهر شد که در طراحی و اجرای کاملاً انتزاعی بودند.

این تصور که موقعیت احتکار اسبها در مجسمه های سوارکاری نشانگر علت مرگ سوار است رد شده است.

اما امروزه ما نوع دیگری از تندیس سازی داریم که برای قدردانی و تشکر از طرف مقابل بکار میرود:

لوح تقدیر و تندیس چیست؟

لوح تقدیر و تندیس به منظور قدردانی و تشکر، به افراد یک سازمان و یا شرکت داده می شود .

لوح تقدیر نشانه‌ای ارزشمند و ماندگار، برای نشان دادن زحمات و کار مثبتی است که یک کارمند، مدیر و یا پرسنل انجام داده است.

مسلما شما نیز در سازمان و یا شرکت خود دیده‌اید، غالبا در یکسری از همایش‌های بزرگ سخنرانی و یا موفقیت شرکت، به ان دسته از افرادی که در بدست آوردن این موفقیت سهیم بوده اند، لوح و تندیس هدیه می دهند تا بتوانند به نوعی از حضور و زحماتشان تشکر کنند.

تنها تفاوت تندیس با لوح تقدیر، اولویت نمایش متن در لوح است. در حالیکه تندیس شکیل‌تر و رسمی‌تر به نظر می رسد و طرفداران بیشتری هم دارد.

غالبا تندیس همانند یک شکل هندسی است که در ابعاد و اشکال مختلف و متنوعی تولید می شود.